Progreso Da Tecnoloxía E Da Ciencia Na Sociedade.

Progreso Da Tecnoloxía E Da Ciencia Na Sociedade.

A tecnoloxía moderna apoiada no desenvolvemento científico (tecnociencia) exerce unha influencia extraordinaria na vida social en todos os seus ámbitos: económico político, militar, cultural. A fecundación recíproca e sistemática entre ciencia e tecnoloxía é, sobre todo, un fenómeno que se materializa a partir da segunda metade do século e acentúase notablemente no século actual. O tránsito que vivimos do século XX ao século XXI é un período profundamente marcado polo desenvolvemento científico e tecnolóxico.

En gran medida o desenvolvemento científico e tecnolóxico deste século foi impulsado por intereses vinculados ao afán de hexemonía mundial das grandes potencias e ás esixencias do desenvolvemento industrial e as pautas de consumo que se producen e difúndense desde as sociedades que marcaron a avanzada nos procesos de modernización.

Por iso os Estados e as grandes empresas transnacionales cóntanse entre os maiores protagonistas da ciencia e a tecnoloxía contemporáneas.

Pero a relación ciencia - sociedade experimentou cambios bruscos neste século. A idea era que había que investir fortemente en investigación básica, o que a longo prazo xeraría innovación tecnolóxica e esta favorecería o desenvolvemento social.

Hoxe en día é escasa a práctica científica afastada de intereses de aplicación con fins económicos ou doutro tipo, o cal ten implicacións na actividade científica, na vida dos científicos, as institucións que os acollen e as súas relacións coa sociedade.

Pero ese poder extraordinario está moi mal distribuído a nivel mundial. A inmensa maioría da capacidade científica e tecnolóxica concéntrase nun reducido grupo de países industrializados. As revolucións científica e industrial dos Séculos XVII e XVIII desenvolvéronse en Europa asociadas ao cambio económico, político e cultural que experimentaron aquelas sociedades a partir do Renacemento. Durante os dous séculos seguintes algúns países lograron incorporarse activamente a eses procesos, entre eles Estados Unidos, Rusia e Xapón.

A maior parte do mundo, con todo, apenas ten participación na definición e execución dos cursos científico técnicos. A ciencia mundial está aínda máis concentrada que a riqueza mundial.

Dentro dese panorama a posición de Cuba é moi singular: con relación aos seus recursos económicos o país fixo un esforzo extraordinario en ciencia e tecnoloxía o cal expresa unha vontade política moi definida. Cuba segue apostando ao desenvolvemento científico e tecnolóxico como vehículo do desenvolvemento social. A ambición por satisfacer as necesidades humanas básicas (en saúde, alimentación, etc.) e a necesidade de articular de modo beneficioso a economía cubana á economía internacional, son os móbiles do desenvolvemento científico e tecnolóxico cubano que descansa nun esforzo educacional sostido por case 40 anos.

Mentres a maior parte dos países do Terceiro Mundo renunciaron ao protagonismo no campo científico, Cuba insiste en desenvolver unha base científico e tecnolóxica endóxena. O problema da relación ciencia-tecnoloxía-desenvolvo é para o noso país un tema fundamental. Dentro dese ambicioso propósito a responsabilidade social da intelectualidade científico técnica é esencial.